Πέρδικα ώρα μηδέν ...

Δυστυχώς και φέτος όπως συμβαίνει κάθε χρόνο τελευταία οι αριθμοί της ορεινής πέρδικας μειώνονται δραματικά με αποτέλεσμα οι λιγοστές που έχουν απομείνει να βρίσκονται στα γκρέμια και στα πουρνάρια. Φυσικά δεν είναι τα πουρνάρια ο βιότοπος της πέρδικας ,είναι όμως το τελευταίο καταφύγιό της προσπαθώντας να γλυτώσει από κάθε λογής επίδοξους κυνηγαράδες που την έφτασαν εκεί.

Υπάρχουν πολλές απόψεις και λόγοι για το πώς φτάσαμε ως εδώ.

Λένε πως έχει πέσει αρρώστια, άλλοι λένε πως δεν πήγαν καλά οι γέννες λόγω των βροχών και του χαλαζιού. Υπάρχει και η άποψη ότι φταίει το κυνήγι πριν την έναρξη και η υπερθήρευση. Όλες οι απόψεις δεκτές και σεβαστές ,όμως σημασία δεν έχει τι φταίει αλλά το τι πρέπει να γίνει ώστε να τη βοηθήσουμε να ανακάμψει και να επανέλθει στα αλπικά και στα ψηλά βουνά που είναι το σπίτι της. Θα επικαλεστώ εδώ τα λόγια ενός ανθρώπου που έχει μελετήσει και έχει κάνει το διδακτορικό του πάνω στην ορεινή πέρδικα του θηραματολόγου κ ΝΙΚΟΥ ΜΑΝΙΟΥ.

Σε μια συνέντευξή του πριν πολλά χρόνια είπε ότι το μέλλον της ορεινής πέρδικας εξαρτάται από τον κάθε έναν από εμάς τους κυνηγούς.

Σίγουρα δεν πρόκειται να εξαφανιστεί εντελώς από τα ελληνικά βουνά όσο και να το προσπαθούν κάποιοι «νουμεράκηδες», όμως δεν είναι απίθανο οι επόμενες γενιές να τη γνωρίσουν σαν προστατευόμενο είδος και όχι σαν θηρεύσιμο. Αυτά τα έλεγε μετά από ακαδημαϊκή μελέτη και όχι μετά από κουβέντες στα καφενεία και στο φεισμπουκ που λέμε εμείς σήμερα. Κανένας όμως από τους κυνηγοπατέρες τότε πριν 10 χρόνια που τυχαίνει να συνδικαλίζονται ακόμη και σήμερα οι ίδιοι και στις ίδιες καρέκλες δεν έκαναν κάτι για να προστατεύσουν το πολυτιμότερο ενδημικό μας θήραμα. Αρκέστηκαν στην αλλαγή της ημερομηνίας έναρξης και στη μείωση του αριθμού κάρπωσης. Φαίνεται όμως εκ του αποτελέσματος ότι κανένα μέτρο δεν πέτυχε και εξηγώ τους λόγους. Δυστυχώς μόνο οι ρομαντικοί και γνήσιοι περδικάδες περιμένουν την έναρξη για να κυνηγήσουν ,όμως δυστυχώς στις μέρες μας αυτοί είναι λίγοι. Οι υπόλοιποι ξεκινάνε σιγά σιγά 15 Σεπτεμβρίου μαζί με το λαγό, και ελάχιστοι λιγούρηδες την κυνηγάνε και τον Αύγουστο.

Ελάχιστοι οι ρομαντικοί και γνήσιοι περδικάδες που σταματάνε στα δύο πουλιά ενώ όλοι οι υπόλοιποι την κυνηγάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ παγανίζοντας όλο το βουνό και πετώντας πέτρες σε όλα τα κέδρα και σε κάθε πιθανή κρυψώνα που μπορεί να υπάρχει πέρδικα.

ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Η ΑΡΧΌΝΤΙΣΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΏΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ!!!

Έτσι μόνος τρόπος να επιβιώσουν όσα πουλιά έχουν γλυτώσει καταφεύγουν στα γκρέμια και τα πουρνάρια όπου κινδυνεύουν από τα επιβλαβή με τα γνωστά δυσάρεστα αποτελέσματα. Εμείς οι κυνηγοί λοιπόν πρέπει να την προστατέψουμε έτσι ώστε να μην μπει σύντομα στο κόκκινο βιβλίο των ειδών προς εξαφάνιση και να μπορούν και οι επόμενες γενιές να απολαμβάνουν αειφόρα το κυνήγι της. Είναι κρίμα και ντροπή για μάς και άδικο για τις επόμενες γενιές να αφήσουμε να συμβεί αυτό. Επανέρχομαι στα λόγια του θηραματολόγου Κ. ΜΑΝΙΟΥ ώταν ρωτήθηκε τι είναι η ΠΕΡΔΙΚΑ.

ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΑ ΣΑΝ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ ΣΑΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΥΓΗΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΣΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΘΗΡΑΜΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΟ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΨΗΛΕΣ ΚΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΙΟ ΑΓΡΙΑ ΦΑΡΑΓΓΙΑ» .

Δεν αξίζει λοιπόν αυτό το πουλί αυτή την κατάντια και αυτή τη συμπεριφορά από όλους εμάς. Δεν αξίζει αυτό ο πουλί ανεξέλεγκτο κυνήγι με κάθε τρόπο και κάθε μέσο και φυσικά δεν πρέπει να το ενοχλούμε την περίοδο αναπαραγωγής. Φέτος ειδικά που όλοι παραδέχονται ότι δεν έχει πέρδικες βλέπω κυνηγούς να οργώνουν τα βουνά ψάχνοντας να χτυπήσουν και την τελευταία και από την άλλη βλέπω ομοσπονδίες, συνομοσπονδία, και συλλόγους να σφυρίζουν αδιάφορα ρίχνοντας τις ευθύνες στον καιρό κα τις αρρώστιες . Πρέπει να τη σεβαστούμε και να πάρουμε άμεσα μέτρα ώστε γρήγορα να ανακάμψει και να επιστρέψει στις ψηλές κορφές όπου ανήκει για να μας συγκινεί με το πρωινό κελάϊδισμά της και το όμορφο κυνήγι της.

Δεν είμαστε ειδικοί όμως κάποια μέτρα που θα βοηθήσουν άμεσα είναι οι εκ περιτροπής τοπικές απαγορεύσεις πάντα με μελέτη θηραματολόγων και η καθολική απαγόρευση των εκπαιδευτικών κατά την κρίσιμη εποχή της αναπαραγωγής νομίζω ότι θα βοηθήσουν αρκετά! Όλα βέβαια πρέπει να γίνονται με συνεχής καταμετρήσεις και μελέτες των πληθυσμών και των αιτίων που προκαλούν θνησιμότητα και έλλειψη πουλιών. Λόγω της συνεχούς εγκατάλειψης της υπαίθρου πρέπει να προβούμε και σε ορεινές σπορές για να τους εξασφαλίσουμε και τροφή. Βεβαίως για το τι πρέπει να γίνει και το τι πρέπει να κάνουμε ο καθένας από μάς ξεχωριστά θα το αποφασίσουν τα συλλογικά μας όργανα και οι επιστημονικοί συνεργάτες μας .

Εύχομαι μόνο να αναλογιστούν το ρόλο τους και να πάρουν μέτρα πριν τα πάρουν άλλοι για μάς επειδή οι οικολόγοι και η ορνιθολογικές οργανώσεις συνήθως ξυπνάνε πριν από μας. Ας μην ακολουθήσουμε τα παραδείγματα της ΙΤΑΛΙΑΣ και της ΑΛΒΑΝΙΑΣ και ας γίνουμε πρωτοπόροι στη διαχείριση και την προστασία του πολυτιμότερου ενδημικού μας θηράματος.

ΠΗΓΗ : Κ. Σ Ιωαννίνων

Κυνηγετικές "Θυμησιές" ...

"Μπεκατσο-ιστοριες" ...

Οι μπεκάτσες που έρχονται τώρα στην πατρίδα μας είναι όλων των ηλικιών και κατευθύνονται σε γνωστούς τους τόπους διαχείμασης, ανάλογα με τον καιρό της ημέρας. Από μετρήσεις, στην Γαλλία κυρίως, έχει διαπιστωθεί ότι η ημερήσια μετακίνηση της μπεκάτσας μπορεί να φτάσει στην απόσταση των 400-500 χιλιομέτρων ανάλογα με τον άνεμο, γίνεται σχεδόν πάντα τις νυχτερινές ώρες (χωρίς να αποκλείονται την ημέρα) για την αποφυγή των εναέριων αρπάγων.

Τα πουλιά θα παραμείνουν στις ίδιες τοποθεσίες εάν βρουν τις ιδανικές συνθήκες για τροφή και κάλυψη, χωρίς μεγάλη ενόχληση από θηρευτές όλων των κατηγοριών. Θα μετακινηθούν όμως εάν προκύψει παρατεταμένος παγετός ή ακόμα και συνεχόμενες ημέρες πολύ χαμηλών θερμοκρασιών. Το περίεργο είναι ότι η μετακίνηση αυτή, γίνεται πολλές φορές μαζικά λίγες ημέρες, ή ακόμα και μόνο μία ημέρα πριν ξεσπάσει η κακοκαιρία. Το αλάνθαστο ένστικτο του "μετεωρολόγου" λειτουργεί σαν καμπανάκι κινδύνου και τις σπρώχνει για μετακίνηση σε ηπιότερα κλίματα προς αναζήτηση ευκολότερων συνθηκών διατροφής.

Τα σκουλήκια μετακινούνται σε μεγαλύτερο βάθος όσο πέφτει η θερμοκρασία για να αποφύγουν την κατάψυξη του υγρού τους σώματος και η επιφάνεια του εδάφους σκληραίνει υπερβολικά για την μύτη της μπεκάτσας. Εάν όμως υπάρχουν σχετικά κοντά στη περιοχή που έχει διαλέξει η μπεκάτσα για διαχείμαση, περιοχές με τρεχούμενα νερά και μικρά ρέματα προφυλαγμένα από τον παγετό και με ικανοποιητική βλάστηση για την κάλυψη, δεν θα μετακινηθεί πολύ μακριά και θα προτιμήσει να παραμείνει στην περιοχή, παραμένοντας εκεί για όσες ημέρες κρατήσει η κακοκαιρία. Ένας ανεξήγητος λόγος κάνει όλες τις μπεκάτσες να προτιμούν το ίδιο ακριβώς τμήμα του βιότοπου για την ημερήσια παραμονή τους, έστω και αν σχεδόν όλη η περιοχή μοιάζει στα μάτια του κυνηγού. Η ίδια "γωνιά" το ίδιο "χωράφι" θα φιλοξενεί κάθε χρόνο μπεκάτσες αν οι καιρικές συνθήκες είναι παρόμοιες. Είναι τόσο περίεργη αυτή η συνήθειά της που μας δημιουργεί την εντύπωση ότι η ίδια μπεκάτσα επισκέπτεται κάθε τόσο το μέρος, έστω και αν είμαστε σίγουροι ότι η τελευταία που συναντήσαμε εκεί, ήδη αναπαύεται στο.. στομάχι μας! Οι κυνηγοί της μπεκάτσας γνωρίζουν τις συνήθειες της και την ψάχνουν πάντα στα ίδια μέρη. Υπάρχουν γνωστοί μπεκατσοκυνηγοί που την κυνηγούν χρόνια στα ίδια εδάφη, οι οποίοι αν δεν την συναντήσουν στις γνωστές "γωνιές" της, δεν κάθονται να ψάχνουν όλη μέρα. Λένε "δεν έχει σήμερα πουλιά". Όμως επίσης είναι γνωστά και τα "διαλείμματα" των επισκέψεων σε αυτά τα μέρη. Άγνωστο επίσης το γιατί, υπάρχουν χρονιές, που δεν εμφανίζονται μπεκάτσες σε πολύ γνωστές τοποθεσίες, έστω και αν οι συνθήκες σύμφωνα με τα παραπάνω είναι καλές. "Το μέρος δεν κράτησε πουλιά εφέτος" λένε και δεν υπάρχει καμία εξήγηση γι'αυτό!

Η πρώτη πτήση "διαφυγής" έχει παρατηρηθεί ότι είναι σε απόσταση που δεν ξεπερνά τα 200-250 μ. πολύ συχνά όμως ξανακάθεται μόνο λίγα μέτρα μακριά μας εάν δεν τουφεκιστεί. Το "σχήμα" της πτήσης είναι μια σχεδόν ορθή γωνία, ένα ημικύκλιο ή σπανιότερα ένα σίγμα "S". Δικές μου παρατηρήσεις δείχνουν ότι πουλιά που στρίβουν αριστερά ή δεξιά στην πρώτη πτήση, θα το ξανακάνουν και στην δεύτερη, εάν το έδαφος είναι το ίδιο. Εάν στην περιοχή υπάρχουν πλαγιές με διαδοχικές πτυχές και ρέματα, πιθανότατα θα περάσει στην επόμενη πλαγιά πριν ξανακαθήσει. Στο δάσος, εάν τα δέντρα είναι ψηλά θα επιχειρήσει μια κάθετη σχεδόν "ανάβαση" έως την κορφή και θα στρίψει οριζοντίως αμέσως μετά, θα πετάξει έως το σημείο που θα διαλέξει και θα προσγειωθεί κάθετα στο έδαφος με πολύ γρήγορη και απότομη πτήση. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει σε τέτοιου είδους κάθετες προσγειώσεις, τα πουλιά να μην κάθονται αμέσως, αλλά να πετούν για λίγα μέτρα οριζόντια πολύ κοντά στο έδαφος, ανάμεσα στην χαμηλή βλάστηση του δάσους θέλοντας να ξεγελάσει τους διώκτες της. Ενώ ήμουν σίγουρος για το σημείο που προσγειώθηκαν, όταν πλησίαζα τα σκυλιά δεν έβρισκαν καθόλου οσμή το σημείο αυτό, αλλά αρκετά μέτρα παραπέρα όπου και άρχιζε την προσπάθεια απομάκρυνσης "ποδαρώνοντας" με συχνά μικροπετάγματα - πηδήματα. Τα τελευταία οι κυνηγοί τα βάφτισαν "βατραχοπηδήματα".

Οι καιρικές συνθήκες έχουν φοβερή επιρροή στη συμπεριφορά της βασίλισσας μας. Δείχνει “ανάστατη” συμπεριφορά με το νοτιά και “φυσιολογική” με το βοριά. Η εξυπνάδα της την έχει αλλάξει και λίγες θα είναι οι μέρες που θα την ευχαριστηθούμε, δηλαδή θα φερμάρεται και θα ξεπετάγεται κανονικά. Πολλές φορές βρίσκουμε μόνο κοτσιλιές. Ένα κοντρόλ από το σκύλο μας και επιφύλαξη, ένα τρέξιμο από εμάς για να πάρουμε τη σωστή θέση, όμως άδικα… Άλλες φορές βλέπουμε φέρμα και συνεχές ποντάρισμα που μπορεί να φτάσει και 500 μέτρα. Αν έχει τόπο συνεχόμενα κλειστό, η μπεκάτσα προχωρά σε απόσταση ασφαλείας από εμάς και το σκύλο, λες και γνωρίζει το βεληνεκές του όπλου μας, και ξαφνικά βλέπουμε μια σκιά κι έναν σκύλο να φεύγουν γρήγορα! Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το μπίπερ μπήκε στο πετσί της και πέρασε στο γονίδιό της, γιατί οι περισσότερες παραξενιές τής συμπεριφοράς της συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια που κυκλοφόρησε αυτό το είδος του ηλεκτρονικού κουδουνιού.

Επιμέλεια gpeppas.gr

ΠΗΓΕΣ : kynigesia.gr - Kynigos.net.gr

Το όνομα πόιντερ σημαίνει σκύλος δείκτης και αυτό τα λέει όλα. Είναι ο πιο γνωστός σκύλος, στην Ευρώπη, για αυτή τους την ικανότητα, την φέρμα. Μπορεί να κυνηγήσει σε όλα τα εδάφη αλλά είναι ιδανικό για το κυνήγι στα βουνά. Η δύναμή του, η νοοτροπία του και ο ψυχισμός του δίνουν τη δυνατότητα να αντεπεξέλθει στις πιο δύσκολες συνθήκες. Είναι ένας σκύλος με πολύ δυνατό χαρακτήρα και πολύ μεγάλη εκπαιδευσημότητα και πιστεύω πώς μετά από εκπαίδευση είναι ο κατάλληλος σύντροφος για έναν κυνηγό. Γι αυτούς τους λόγους, σε όλη την Ευρώπη μεγάλοι κυνοτέχνες έχουν ασχοληθεί με αυτή τη φυλή και την έχουν εξαπλώσει τόσο πολύ όπως π.χ. και εδώ στην Ελλάδα, στα τερέν της Θεσσαλονίκης όπου μπορούμε να δούμε θαυμάσια πόιντερ. Όσο αφορά το στάνταρτ του καλπασμού του απαιτεί έναν πολύ γρήγορο καλπασμό και μια πολύ εκφραστική φέρμα. Η μεγάλη ικανότητά με την ταχύτητα που έχει να φερμάρει τόσο δυνατά αναδεικνύει μια μεγάλη προσωπικότητα που μπορεί και μπλοκάρει το θήραμα ακαριαία. Με πολύ σίγουρο τρόπο συμπεριφέρεται απέναντι στο θήραμα ενώ είναι ένας σκύλος που μπορεί να βοηθήσει και εμάς τους ίδιους λόγω του χαρακτήρα του.

Πέρδικα

Εδώ το πόιντερ νομίζω ότι είναι στο στοιχείο του. Η κατασκευή του και το τρίχωμά του σε συνδυασμό με τη δυνατή του μύτη, του επιτρέπουν να καλύπτει πολύ μεγάλη έκταση και νομίζω ότι είναι το καταλληλότερο σκυλί για το θήραμα αυτό.

Ο κυνηγετικός σκύλος φέρμας σε όποια φυλή κι αν ανήκει είναι ζωντανός οργανισμός και κάθε άτομο έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και χαρακτήρα, όπως επίσης έχει και το δικό του ξεχωριστό εργασιακό στυλ σαν φυλή. Διαφορετικό εργασιακό στυλ έχουν οι βρετανικοί δείκτες, οι οποίοι είναι καλπαστικοί και ευρείας έρευνας καθώς και διαφορετικό τρόπο εργασίας έχουν οι ηπειρωτικοί δείκτες, που ανήκουν στους δείκτες μεσαίας έρευνας. Έχοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα στοιχεία θα σας απαντήσω για τους βρετανικούς δείκτες πόιντερ και σέττερ (αγγλικό, γκόρντον, ιρλανδικό) τα οποία γνωρίζω θεωρητικά και πρακτικά, μορφολογικά και εργασιακά και τα χρησιμοποιώ αρκετά χρόνια στο πρακτικό κυνήγι.
Εκείνα που θεωρώ σημαντικά λοιπόν για τα θετικά και αρνητικά στοιχεία μιας φυλής είναι: η γνώση της φυλής που προτιμάμε, δηλαδή οι εργασιακές ικανότητες που έχει σαν κληρονομικά στοιχεία, τα θηράματα τα οποία θέλουμε να κυνηγήσουμε και πιο σημαντικό ακόμη, η σωστή εκπαίδευση και εμπειρική γνώση του ανθρώπου. Θεωρώ καταλυτικής σημασίας το σημείο αυτό, διότι ένα σκυλί γεννημένο με υψηλά κυνηγετικά προσόντα στα χέρια ενός άπειρου ή κακού κυνηγού, στην εκπαίδευση σίγουρα θα επηρεάσει αρνητικά τις κυνηγετικές ικανότητες του σκύλου. Αντίθετα, ένας μέτρια σε κυνηγετικά προσόντα σκύλος, στα χέρια ενός γνώστη και σωστού κυνηγού θα αναπτύξει στο έπακρο τις κυνηγετικές του ικανότητες.

Ανήσυχοι οι περδικοκυνηγοί ...
του Μηνά Ιορδάνογλου

Υποτονική είναι φέτος η παρουσία της ορεινής πέρδικας στα ελληνικά βουνά και αυτό έχει βάλει σε σκέψεις τους κυνηγούς που την αγαπούν. Κατά γενική ομολογία τα κοπάδια ήταν πολύ μικρά ή ανύπαρκτα σε πολλές περιοχές και η κάρπωση φτωχή. Βέβαια, έτσι κι αλλιώς το όριο κάρπωσης είναι μικρό, διότι υπάρχει διαπιστωμένο πρόβλημα εδώ και αρκετά χρόνια και εξ αυτής της αιτίας αποφασίστηκε η μετακύλιση της ημερομηνίας έναρξης και λήξης του κυνηγίου της, καθώς και η μείωση του ορίου κάρπωσης που απότέσσερα πουλιά ανά κυνηγό σε κάθε ημερήσια έξοδο, έγιναν δύο.
Μπορεί κάποιες οικολογικές οργανώσεις να έφεραντον κατακλυσμό και να ζήτησαν πλήρη απαγόρευση του κυνηγίου και ένταξη της πέρδικας στο Κόκκινο Βιβλίο, όπου καταχωρούνται τα απειλούμενα είδη, όμως αποδείχθηκε ότι τα πράγματα δεν είναι τραγικά. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι η πέρδικα είναι σε εξαιρετική πληθυσμιακή κατάσταση, όμως οφείλουμε να παραδεχθούμε πως χρειάζεται προσοχή και φροντίδα για να μην φτάσουμε σε τόσο ακραία μέτρα, όπως είναι η απαγόρευση του κυνηγίου. Η φετινή χρονιά δεν είναι καλή, όμως δεν σημαίνει ότι έφτασε και το τέλος.
Μίλησα με τον εξαίρετο θηραματολόγο κ. Νίκο Μάνιο για το θέμα και του εξέφρασα τον προβληματισμό και την ανησυχία μου.
Αξίζει να σημειώσω ότι ο Νίκος Μάνιος είναι ο μοναδικός επιστήμονας, ο οποίος έχει διδακτορικό και έχει κάνει την πληρέστερη εργασία στον κόσμο, βασιζόμενος σε μακρόχρονες κοπιαστικές έρευνες και παρατηρήσεις σχετικά με την πετροπέρδικα. Τη γνώση του, ειδικά για το πουλί-εθνικό μας σύμβολο, δεν την έχει κανένας άλλος και θεωρείται παγκοσμίως ο υπ' αριθμόν ένα επαΐων στο είδος αυτό. Μου είπε ότι τον ρωτούν πολλοί κυνηγοί και εκπρόσωποι Οργανώσεων για την κακή φετινή χρονιά, αλλά εκείνος δεν ανησυχεί καθόλου.
"Είναι ξεκάθαρο, λέει, ότι φέτος οι γέννες των πουλιών δεν πήγαν καλά, εξαιτίας των πολλών βροχών και των καταιγίδων που είχαμε τον Ιούνιο". Η πέρδικα τον Ιούνιο επωάζει και οι δυνατές βροχές κατέστρεψαν τις περισσότερες φωλιές. Λίγα πουλιά κατόρθωσαν να κάνουν δεύτερη γέννα τον Ιούλιο, όμως όχι όλα. Ακόμη κι αυτά που γέννησαν για δεύτερη φορά, δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν μεγάλα κοπάδια μέχρι τον Αύγουστο. Αυτή είναι η βασικότερη αιτία της μειωμένης παρουσίας των πουλιών στις αρχές Οκτωβρίου.
Προσωπικά έχω να προσθέσω ότι μάστιγα για τις πέρδικες, είναι και η εμμονή μερικών κυνηγών, οι οποίοι δεν εννοούν να καταλάβουν ότι την άνοιξη και το καλοκαίρι, τα πουλιά χρειάζονται ηρεμία για να μπορέσουν να αναπαραχθούν. Τα εκπαιδευτικά την περίοδο της αναπαραγωγής είναι χειρότερα από το τουφέκι. Όταν τα σκυλιά ενοχλούν πέρδικες που φωλεοποιούν , είναι βέβαιο ότι καταστρέφεται όλη η φωλιά. Σπάνια το τουφέκι μπορεί ολόκληρο κοπάδι , όπως ένας σκύλος στη φωλιά , διότι η πέρδικα αν ενοχληθεί την εγκαταλείπει… ...................................................
ΠΗΓΗ : Πηγή Εφημερίδα Κυνηγητικά Νέα

Περδικόσκυλo..

Σαν λέξη ακούγεται εύκολα σαν πράξη σπανίζει πολύ. Μια λέξη, η οποία περικλείει ίσως το μάξιμουμ της απόδοσης, δηλαδή δύναμη – ενέργεια – πάθος – έρευνα – μυαλό – αυτοπεποίθηση. Μια λέξη στην οποία όταν αναφερόμαστε πρέπει να γνωρίζουμε κάποια βασικά πράγματα κι όχι λεπτομέρειες, γιατί τα στοιχεία που κάνουν έναν σκύλο να ονομάζεται περδικόσκυλο, μόνο λεπτομέρειες δεν είναι.
Από σοβαρούς παλιούς κυνηγούς δεν ξεστομίζεται εύκολα η λέξη περδικόσκυλο. Γιατί περδικόσκυλο δεν είναι μόνο ένα ανοιχτό σκυλί που ανεβοκατεβαίνει τις πλαγιές πάνω – κάτω σαν τρεχάλας χωρίς ουσία και κάποιες φορές φερμάρει πουλιά που βρίσκονται μπροστά του.

Θα πω δυο λόγια για τα στοιχεία που πρέπει να δομούν ένα τέτοιο σκύλο.

1. Μυαλό: Ένα σκυλί που δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο, μεθοδικό, που επαναλαμβάνει χωρίς λόγο τα ίδια λάθη, που πηγαινοέρχεται στα βήματά του πάνω στα μονοπάτια ή στις πλαγιές και δεν έχει το μυαλό να καταλαβαίνει την διαδρομή του κυναγωγού του, όσες δυνάμεις κι αν έχει δεν θα γίνει ποτέ καλό περδικόσκυλο.

2. Υπέρμετρο πάθος: Το πάθος δεν είναι τίποτε άλλο από την μεγάλη διάθεση για κυνήγι, με ανοιχτή, αλλά παράλληλα μεθοδική έρευνα, δίχως ιδιαίτερους σταματημούς και δίχως να ζητά συνεχώς νερό, σκια και παρότρυνση.

3. Την ιδιαίτερη αντοχή, η οποία θα δώσει διάρκεια στην έρευνα για τον εντοπισμό των πουλιών, που διαρκεί πολλές ώρες σε κακοτράχαλα μέρη μέσα σε ζέστη και άπνοια και άλλοτε σε ομίχλη και ψιλόβροχο ή δυνατό αέρα.

4. Οσφρητικές ικανότητες στο μάξιμουμ και παράλληλα αίσθηση θηράματος που θα οδηγήσουν σε ένα σωστό μπλοκάρισμα. Αυτοί που κυνηγούν χρόνια, ξέρουν ότι στο κοπάδι κυρίως, ακόμα κι ένα μικρό βηματάκι μισού μέτρου επιπλέον, μπορεί να κάνει τα πουλιά να πετάξουν, καταστρέφοντας μια ωραία στιγμή. (Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι ο σκύλος χρειάζεται τις αντίστοιχες εμπειρίες, ώστε να καταλάβει τις αποστάσεις που πρέπει να σταματάει πριν τα πουλιά δίχως να χάνει τα ρίσκα στη διαδρομή, ώστε να γίνεται κακόγουστα και ανεπίτρεπτα επιφυλακτικός και μαζεμένος.

5. Χαρακτήρας: Τα περισσότερα σκυλιά που ανάγονται σε τέτοιου είδους, είναι ζώα με ισχυρότατο χαρακτήρα, σε κοιτούν στα μάτια, πηδούν επάνω μας, ακόμη κι αν τα μαλώνουμε και πολλές φορές είναι ανυπάκουα από κουταβάκια ακόμη και μέχρι 3-4 ετών. Το γνήσιο περδικόσκυλο δεν κυνηγά αποτελεσματικά άλλα θηράματα όπως π.χ. ορτύκια ή ακόμα και μπεκάτσα, ιδίως όταν βρίσκεται σε σφιχτά μέρη. Αν ένας σκύλος αρχίζει και ξεχωρίζει πυκνά και ανοιχτά μέρη δεν είναι περδικόσκυλο. Δηλαδή να μαζεύεται στα πυκνά και να ανοίγεται περισσότερο στα ανοιχτά. Αυτό είναι ένα καλό μπεκατσόσκυλο.

6. Το απόρτ το θεωρώ δεδομένο γιατί για μένα δεν υπάρχει σκυλί που ψάχνει με τέτοια μανία να βρει τα πουλιά και δεν απορτάρει.