Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017


Κόλπα διαφυγής πέρδικας Τσούκαρ ...

Κάποιος είχε πει ότι αν γεννιόνταν οι πέρδικες με κοντέρ στην πλάτη, θα το μηδένιζαν 7-8 φορές στη διάρκεια της ζωής τους! Η νησιωτική πέρδικα έχει το χαρακτηριστικό ότι προτιμάει το περπάτημα από το πέταγμα. Οταν λέμε όμως για περπάτημα, εννοούμε σε υπερθετικό βαθμό. Μπορεί ένα κοπάδι στην κυριολεξία να κινείται σε μια απόσταση 100 + μέτρα από τον σκύλο και τον κυνηγό, χωρίς ποτέ όμως να σηκωθεί και αυτό να γίνεται για ώρες.
Στην περίπτωση που έχουμε αργό σκύλο ή πολύ διακριτικό μπορεί να βλέπουμε για ένα ολόκληρο πρωινό έντονο ψάξιμο ή πόντες, χωρίς όμως ποτέ να δούμε «πουλί πετάμενο», που λέει και η παροιμία...

Η μεγάλη διαφορά τους από τις ορεινές είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να τις εγκλωβίσουμε, ακόμα και αν είδαμε που κάθισαν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τρέχουν μπροστά και σε καμία περίπτωση δεν είναι εκεί που τις είδαμε να κάθονται.
Πρέπει να τρέξουμε να τις προλάβουμε κάπου μπροστά και αυτό εξαρτάται από το πόσο καλά ξέρουμε το μέρος. Το ότι είναι λίγο πιο ελαφριές από τις ορεινές, τους επιτρέπει να πετούν στην ανάγκη, ακόμα και στην ανηφόρα!!!

Αν τελικά καταφέρουμε και τις στριμώξουμε κάπου και πάλι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ξέρουν πώς να αποφύγουν έναν κυνηγό και τον σκύλο του χωρίς να γίνουν αντιληπτές. Κατά κανόνα θα πετάξουν όταν τις προσπεράσουμε και όταν επιτέλους το αποφασίζουν, θα βάλουν μπροστά μας το όποιο διαθέσιμο εμπόδιο.

Μόνο όταν κυνηγηθούν και πιεστούν πολύ θα τις δούμε να κάθονται και να δέχονται φέρμα. Δύσκολα όμως φτάνουν σε αυτό το στάδιο, γιατί το πιο πιθανό είναι κάπου να τις χάσουμε.
Δεν είναι απίθανο επίσης στη μεγάλη πίεση να ανέβουν πάνω στις ελιές, στα χοντρά κλαδιά κυρίως, ή πάνω στους σχίνους για να χάσουν τα ίχνη τους τα σκυλιά, αλλά και για να μπορούν να πετάξουν γρηγορότερα.

ΑΚΗΣ ΛΕΟΝΑΡΔΟΣ (Δασοπόνος-Θηραματοπόνος)

Τρίτη 14 Μαρτίου 2017


Η φωτο - σχέδιο μιλάει από μόνη της πώς πρέπει να είναι μορφολογικά το Αγγλικό Πόιντερ (ΚΛΙΚ ΠΆΝΩ ΣΤΟN ΕΔΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΣΤΆΝΤΑΡΤ )...

Ta αντίστοιχα Ιταλικά στάνταρτ ;)

Altezza al garrese Nei maschi (αρσενικό)da 55 a 62 cm al garrese: nelle femmine (θηλυκό) da 54 a 60 cm al garrese.

Peso (βαρος) Da venti 20 a trenta 30 kg.

Difetti da squalifica (Λάθη αποκλεισμού)

Questo il riassunto dei difetti che portano alla squalifica in esposizioni canine e in prove sul terreno, fornitoci dal Solaro.

Testa: Divergenza accentuata degli assi longitudinali superiori cranio-facciali.
Tartufo: Depigmentazione totale.
Canna nasale: Decisamente montonina.
Occhio: Gazzuolo, depigmentazione totale bilaterale delle palpebre; strabismo bilaterale.
Mascelle: Enognatismo, se per deficienza di lunghezza delle branche della mandibola, prognatismo accentuato, se deturpa l'aspetto esteriore dei muso.
Organi sessuali: Criptorchidismo, monorchidismo.
Coda: Anurismo, brachiurismo tanto congeniti che artificiali, portata a tromba sul dorso.
Arti: Presenza di speroni agli arti posteriori.
Colori del manto: Ardesia, piombo, tigrato.
Pelle: Depigmentazione totale del tartufo e depigmentazione totale bilaterale delle palpebre.
Altezza garrese: Oltre i 65 cm (πάνω από 65 εκ) al garrese, meno di 2cm (κάτω δύο εκ από το μικρότερο ύψος) del minimo dell'altezza voluta.
Andatura: Ambio. In prove sul terreno la cerca continuata al trotto

(ΚΛΙΚ ΠΆΝΩ ΣΤΟN ΕΔΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΣΤΆΝΤΑΡΤ )...


Εκτροφή

Η επιλογή γεννητόρων είναι βασικό σημείο σε μια πετυχημένη εκτροφή. Δεν χρησιμοποιούνται όλες οι θηλυκές για αναπαραγωγή, όπως άλλωστε δεν χρησιμοποιούνται και όλοι οι αρσενικοί. Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες εκτροφέων. Αυτός που δεν εκτρέφει από πάθος, επειδή αυτή είναι η δουλειά του, ή για να περνάει το χρόνο του, μπορεί να εκτρέφει κακά και είναι σε λάθος δρόμο αν δεν πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Η εκτροφή είναι δύσκολη υπόθεση, χρειάζονται αρκετές δεκαετίες εμπειρίας (μερικές φορές ούτε οι δεκαετίες είναι αρκετές).

Σήμερα, επιπροσθέτως υπάρχουν περισσότερες δυσκολίες στην εκτροφή απ΄ ότι ίσχυε παλαιότερα. Υπάρχουν λίγα εκτροφεία που οι οικογένειες των σκύλων που διατηρούν να είναι οικογένειες ομοιογενείς.
Αυτό παρεμποδίζει όσους θέλουν να βρουν σκύλους με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να συμπληρώσουν τα χαρακτηριστικά που λείπουν από τη δική τους εκτροφή.

Σήμερα επίσης συμβαίνει και το εξής παράδοξο: Πολλοί εκτροφείς πηγαίνουν τις σκύλες τους να ζευγαρώσουν με τον επιβήτορα τις στιγμής, αυτόν που έχει κερδίσει σε ορισμένους αγώνες, έτσι στην τύχη, χωρίς προηγουμένως να έχουν εξετάσει πάρα πολύ καλά το γενεαλόγιο της θηλυκιάς με την οποία πρέπει να ζευγαρώσει αυτός ο σκύλος. Και μετά πωλούνται σκύλοι, επειδή είναι παιδιά του πρωταθλητή τάδε!
Από αυτή την διαδικασία δεν πρέπει να περιμένουμε να πάρουμε τίποτε σωστό. Αν κατά τύχη από μια τέτοια γέννα γεννηθεί ένας πρωταθλητής, αυτός ο σκύλος δεν μπορεί να δώσει κάτι καλό στην αναπαραγωγή. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι να λάβουμε υπόψη μας τις οικογένειες των σκύλων και τις γενεαλογίες. Και δεν πρέπει να παρασυρόμαστε επειδή ένας σκύλος είναι Πρωταθλητής.
Το να είναι κάποιος σκύλος πρωταθλητής δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι και αναπαραγωγός! Τις περισσότερες φορές ο αναπαραγωγός σκύλος είναι ο αδερφός του Πρωταθλητή, ο οποίος είναι ένας σκύλος με πολύ κατώτερα προσόντα από αυτά του πρωταθλητή. Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία είναι τα σταθεροποιημένα χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν την ομοιογένεια μιας οικογένειας σκύλων. Και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν ζευγαρώνουμε σκύλους με πολύ ετερογενή άτομα.

Πολλές φορές ακούμε κάποιον να λέει: «΄¨Εχω μια πολύ ωραία σκυλίστα κοντή, θα την ζευγαρώσω με ένα μεγαλόσωμο σκύλο για να βελτιώσω το μέγεθος των κουταβιών». Εννέα (9) φορές στις δέκα (10) από τη γέννα αυτή θα πάρετε και μικρούς και μεγαλόσωμους σκύλους. Το χειρότερο δε θα είναι να πάρετε σκύλους με μακρύ κορμό! Και αυτό γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι χαρακτήρες πηγαίνουν σαν το μωσαϊκό. Δηλαδή μπορεί να προκύψει ένας σκύλος που να συνδυάζει το μακρύ κορμό του ψηλού σκύλου και τα κοντά πόδια του κοντού.

Ένα άλλο λάθος είναι η αναζήτηση ενός σκύλου μακρύρυγχου. Και εκεί μπορεί να συμβούν περίεργες μείξεις (κοντό ρύγχος ανασηκωμένο ή μακρύ με κακή κλίση).
Τελικά αυτό που πρέπει να επιδιώκεται σε ένα ζευγάρωμα είναι η ομοιογένεια των γεννητόρων. Εάν έχετε μια σκύλα πολύ κοντή μην την χρησιμοποιείται στην αναπαραγωγή. Το ίδιο να κάνετε και με το σκύλο, ειδικά όταν είναι πολύ μεγαλόσωμος και ψηλός.

Ο κ. Ζουρλίνι είπε ότι ένα πράγμα που έχει πληρώσει ακριβά είναι, η δυσκολία του να ομολογήσει (στον ίδιο του τον εαυτό) ότι έχει κάνει λάθος σε κάποιες εκτροφές. Πάντως αν μια γέννα δεν πάει καλά, τα σκυλιά αυτά πρέπει να «βγουν από τη μέση». Βέβαια μια γέννα έχει πολύ μεγάλα έξοδα, κόπο και χρόνο, όμως αν κάποιος αντιμετωπίζει με σοβαρότητα την εκτροφή, πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει αν η γέννα δεν είναι καλή. Καλός εκτροφέας είναι αυτός που βγάζει πολύ λίγα σκάρτα.

Πάντως, μην έχετε αναστολές να χρησιμοποιήσετε στην εκτροφή σκύλους που έχουν λάβει μέρος σε αγώνες. Εάν οι αγώνες αυτοί γίνονται με απόλυτη σοβαρότητα και αξιολογούνται με σοβαρότητα, και φυσικά γίνονται απολύτως αυστηρά σε άγριο θήραμα, αυτά τα σκυλιά είναι σε θέση να δώσουν καλά προσόντα, και κυρίως την ικανότητα να δέχονται το ντρεσάρισμα. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένας σκύλος όσο και καλός και αν είναι, αν δεν επιδέχεται εκπαίδευση, δεν αξίζει τίποτα. Ένας σκύλος ο οποίος είναι ανεκπαίδευτος, είναι σαν ένα βιβλίο που όταν το ανοίξεις δεν γράφει τίποτα, και επομένως ως βιβλίο δεν αξίζει τίποτα.

Και εδώ να τονίσουμε ότι όταν εννοούμε εκπαίδευση ενός σκύλου δεν εννοούμε την εκπαίδευση του σκύλου που χρησιμοποιείται στο κυνήγι. Στο κυνήγι δεν υπάρχουν οι σκληροί όροι εκπαίδευσης που απαιτούνται για τη συμμετοχή στη Μεγάλη Έρευνα όπου εκεί ισχύουν σκληροί όροι και κανονισμοί…

Πάντως τα σκυλιά που είναι πιο εύκολα εκπαιδεύσιμα, διευκολύνουν τους ιδιοκτήτες καθώς και τους κυναγωγούς τους. Και εδώ να σημειώσουμε ένα κριτήριο εκπαιδευσιμότητας: Κάθε σκύλος (από οποιαδήποτε φυλή) αν δεν σας κοιτάει στα μάτια, αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Η σχέση του ανθρώπου και του κυνηγού με το σκύλο πρέπει να είναι εύκολη. Και με κάθε τρόπο θα πρέπει να αποφεύγουμε τους δειλούς σκύλους. Και επίσης θα πρέπει να απομακρύνεται τους σκύλους που δεν έχουν την αίσθηση του θηράματος. Ο σκύλος που δεν έχει την αίσθηση του θηρευτή, δεν αξίζει τίποτα.

Επίσης δεν θα πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό σε σκύλους καλούς στη μορφολογία μόνο ή καλούς στους αγώνες μόνο. Εάν μπορείτε να κάνετε την επιλογή των σκύλων στο πραγματικό κυνήγι αυτό είναι το καλύτερο, γιατί στο κυνήγι αξιολογούνται προσόντα που δεν μπορούν να αξιολογηθούν στους αγώνες. Συνήθως, η διάρκεια και η αντοχή και η επιμονή στο να κυνηγάει το θήραμα επί ώρες, κάτω απ’ όλες τις συνθήκες (με ζέστη, με κρύο, με βροχή) ή ακόμα και αν δεν βρίσκει τίποτα επί ώρες. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε και να το αξιολογήσετε μόνο στο κυνήγι. Επίσης μόνο στο κυνήγι μπορούμε να δούμε πότε ο σκύλος είναι κουρασμένος, και αν παρ’ ότι είναι κουρασμένος εξακολουθεί να μπορεί να χρησιμοποιεί τη μύτη του.

Ο κ. Ζουρλίνι τόνισε ότι χρησιμοποιεί όλες τις σκύλες του στο κυνήγι και εκεί τις αξιολογεί. Είναι παιδιά γονιών και παππούδων κυνηγετικών σκύλων. Κλείνοντας ο κ.Ζουρλίνι τόνισε, ότι ποτέ κανείς δεν πρέπει να παραποιεί ένα πεντιγκρί. Και αυτό δεν πρέπει να το κάνει όχι μόνο γιατί κάτι τέτοιο είναι ανέντιμο, αλλά γιατί αυτός που θα πάρει ένα σκύλο έχει δικαίωμα να μάθει ποιος είναι ο πατέρας ή ο παππούς του.. Αν δεν ξέρει τον παππού του, και αν δεν είναι σίγουρος ότι τα στοιχεία που διαβάζει στο γενεαλογικό του δένδρο είναι πραγματικά, δεν θα μπορεί να επιλέξει σωστά και δεν θα μπορέσει να προγραμματίσει τις μελλοντικές εκτροφές…

FRANCO ZURLINI

Κυνήγι στην Ελλάδα και όχι μόνο


Πέρδικες και βροχή ...

Μετά τη βροχή, κατά τις πέντε το απόγευμα, είναι η καλύτερη ώρα για να πετύχεις τις πέρδικες! Τα πουλιά έχουνε βγει ψηλά, στα βράχια και στις πέτρες που «στραγγίζουν» εύκολα. Φουσκώνουν και ψειρίζονται στον απογευματινό ήλιο που έχει ξαναβγεί, σαν να θέλουν να διώξουν και το τελευταίο μόριο υγρασίας από πάνω τους.
Αλλες πέρδικες έχουνε βγει στην άκρη των χωματόδρομων, εκεί που μαζεύεται το ψιλό χαλικάκι και έχει στέγνα. Στον παραμικρό θόρυβο απομακρύνονται ταχύτατα η μία πίσω από την άλλη, ξέροντας ότι είναι ακάλυπτες και ευάλωτες στους κινδύνους, πιο πολύ στις κουφογερακίνες και τα ξεφτέρια.
Η πρώτη αντίδραση στο πλησίασμα του κινδύνου είναι η ακινησία. Ανάλογα ακολουθεί γρήγορο περπάτημα και ανέβασμα στον όχτο ή απαλό πέταγμα προς τα κάτω, στο χάος... Θα κάνουν μια τεθλασμένη πορεία και θα πιάσουν πολύ πιο πάνω από εκεί που αρχικά υπολογίζουμε.

Περδικο-ιστορίες

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2017


To πολλά υποσχόμενο νέο "αίμα"...

Η εξέλιξη ενός σκύλου φέρμας από την άχαρη ηλικία του κουταβιού στην παραγωγική ηλικία του έμπειρου ώριμου σκύλου είναι πάντα μια πρόκληση αλλά... και ένας... μπελάς!


Ο σκύλος φέρμας και το μπεκατσίνι.

Όταν το μπεκατσίνι βγάζει την χαρακτηριστική του κραυγή , συνήθως είναι αργά , για να σηκώσεις το όπλο ώστε να το σκοπεύσεις.

Οι κυνηγοί λοιπόν πρέπει να είναι πιο έξυπνοι από αυτό για να το αποκτήσουν , αλλά το βασικότερο όλων , να κατέχουμε έναν σκύλο δείκτη κατάλληλα προετοιμασμένο για αυτό το δύσκολο αλλά και όμορφο κυνήγι .
Αυτός ο σκύλος πρέπει να γνωρίζει, το τι δεν πρέπει και το τι πρέπει να κάνει σε ένα τέτοιο κυνήγι .

Ο σκύλος πρέπει να ξέρει να χρησιμοποιεί καλά τον αέρα και να είναι έτοιμος να ανάλυση κάθε αναθυμίαση που φτάνει μέσω αυτού στα ρουθούνια, όσο και αδύνατη – δυνατή είναι και ανάλογα να κινηθεί .
Αν είναι «λεπτή ¨» , τότε πρέπει να κόψει και να κινηθεί πολύ προσεκτικά , χρησιμοποιώντας πάντα σωστά τον αέρα, που μόνο αυτός θα του επιβεβαιώσει την τελική παρουσία του μικρού πουλιού .
Αν η μύτη του γεμίσει από την μυρουδιά του θηράματος, τότε ακαριαία να μείνει σε φέρμα , για να μην προκαλέσει την φυγή του μπεκατσινιού προτού έρθει κοντά ο δίποδος συνκυνηγός του , που είναι απαραίτητος για να ολοκληρωθεί σωστά η κυνηγετική πράξη.
Επίσης πρέπει να μάθει να κινείτε μέσα σε νερά όσο ήσυχα μπορεί , ώστε να μη προκαλεί θόρυβο και δονήσεις στο έδαφος , που θα προειδοποιήσουν το μπεκατσίνι για τον ερχομό του …

https://www.gpeppas.gr/paridatia/mpekatsini/skilosf-mpek.html


Τις ατελείωτες ώρες περπατήματος, χωρίς την πολυπόθητη συνάντηση και ξαφνικά εκεί κάπου στο πουθενά, η συνάντηση με διάρκεια μερικών λεπτών , που σε αποζημιώνει για όλη την κούραση και την ταλαιπωρία της ημέρας. Μετά η γλυκιά ξεκούραση και η κουβέντα με την παρέα για τα συμβάντα της ημέρας.
Και μετά η επιστροφή στην κόλαση της μεγαλούπολης και της σκληρής καθημερινότητας της. Αλλά είσαι ζωντανός γιατί έχεις γεμίσει τις μπαταρίες σου….. και περιμένεις πώς και πώς το επόμενο Σαββατοκύριακο για να πάς να συναντήσεις την βασίλισσα των βουνών, αν αυτή στο επιτρέψει.


Πέρδικα...

Η λεβεντοπερπατοΰσα Ρήγισσα των Ελληνικών βουνών ξεπηδά περήφανα μέσα από θρύλους και παραδόσεις, για να δηλώσει με το δικό της τρόπο τη διαχρονική παρουσία της σε μια χώρα που τη γέννησε, την αγάπησε και την τραγούδησε, ίσως όσο κανένα άλλο πουλί στον κόσμο. Ακουμπώντας τις φτερούγες της πάνω στην ποίηση, που της αφιέρωσε έμμετρους διθυράμβους, ατενίζει αγέρωχα τον κυνηγό, δείχνοντας καρτερικότητα και προκλητική ψυχραιμία για εκείνες τις μεταξύ τους αναμετρήσεις, που πολύ περισσότερο την ηρωοποιούν, παρά την υποβιβάζουν.

Συνεχίζοντας να γοργοπερπατά μ' εκείνο τον ξεχωριστό της τρόπο στις κοφτές πλαγιές και τα γκρέμια των βουνών, περιπλανιέται ξανά και ξανά σ' ατέλειωτες περιπέτειες, αφήνοντας όλους εμάς να τη σκεφτόμαστε με τρόπο μυστηριακό, αποδεχόμενοι συγκαταβατικά τη δικαιολογημένη υπεροψία της..

https://www.gpeppas.gr/orini/orini-arxik.html


Η ζωή της μπεκάτσας είναι μία μακριά διαδρομή γεμάτη από ταξίδια και περιπέτειες και πολλούς κινδύνους.


Aλλοτε με καταστάσεις τρυφερές και άλλοτε σκληρές . Μόνο ο μπεκατσοκυνηγός γνωρίζει την ζωή της , τις παραξενιές και τις ιδιαιτερότητες αυτού του μαγικού πουλιού. Ο πραγματικός μπεκατσοκυνηγός την κυνηγάει ναι , ίσως και σκληρά και καμιά φορά ανελέητα , αλλά και την αγαπάει και την σέβεται και όταν χρειάζεται την προστατεύει . Επειδή είναι το αγαπημένο θήραμα του , αυτή η μανία, αγάπη του τον σπρώχνει να μπει – καταλάβει – γνωρίσει τα μυστικά και τις ιδιαιτερότητες αυτού του πουλιού.

Αυτό το μοναχικό και περίεργο πουλί η μπεκάτσα δεν μας έχει ακόμη αποκαλύψει όλα τα μυστικά της , παραμένει γι΄ εμάς τους κυνηγούς ένα από τα πιο αγαπημένα θηράματα που θα θέλαμε να συναντήσουμε , ώστε να αντιμετωπίσουμε τις πονηριές της και ιδιοτροπίες της που μας κάνουν πολύ δύσκολο το κυνήγι της και γι' αυτό όμως και τόσο ποθητό και όμορφο

Η μαγική ιστορία του πουλιού αυτού , (που αγαπιέται όσο κανένα άλλο σε τόσες χώρες και ηπείρους από διαφορετικούς λαούς και φέρνει κοντά ανθρώπους που μιλούν γλώσσες άγνωστες , διαφορετικού χρώματος και σίγουρα διαφορετικών πολιτισμών και κουλτούρας , να καταλαβαίνει απόλυτα ο ένας τον άλλο όταν μιλούν για την Βασίλισσα των δασών , την μακρομύτα , βελουδομάτα , την Μπεκάτσα) αρχίζει!!